Παγώνουν» οι εργασίες στο Γραμματικό

Απόφαση του Ειρηνοδικείου Μαραθώνα, μετά την προσφυγή τριών ατόμων, στις περιουσίες των οποίων θα κατασκευαζόταν ο ΧΥΤΑ

Σε 1 - 0 υπέρ των κατοίκων του Γραμματικού εξελίσσεται η διαμάχη τους με το κράτος για την κατασκευή ΧΥΤΑ στην περιοχή. Με απόφαση του Ειρηνοδικείου Μαραθώνα, οι εργασίες στη θέση «Μαύρο Βουνό» του Γραμματικού «παγώνουν» τουλάχιστον έως τις 16 Οκτωβρίου, οπότε και θα εκδικαστεί η υπόθεση της προσφυγής τριών πολιτών οι οποίοι παρουσίασαν έγγραφα σύμφωνα με τα οποία μεγάλο τμήμα της επίμαχης έκτασης τούς ανήκει.

Πρόκειται για τρεις συγγενείς, οι οποίοι ενημερώθηκαν από τα... Μέσα για το γεγονός ότι η περιουσία τους κινδυνεύει και αμέσως προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη για να σταματήσουν τα εκσκαπτικά μηχανήματα. «Από το 1917 ανήκει στην οικογένειά μου αυτή η γη», λέει στην «Κ» ο κ. Κυριάκος Γκίκας, ένας εκ των τριών εναγόντων. «Από τη συνολική έκταση των 530 στρεμμάτων που προορίζονται για την εγκατάσταση του ΧΥΤΑ, 201 στρέμματα είναι δικά μας!» Οπως διευκρινίζει ο κ. Γκίκας, δεν υπήρξε καμία ενημέρωση προ της 7ης Ιουλίου (σ. σ. η ημέρα που ξεκίνησαν οι εργασίες κατασκευής του ΧΥΤΑ και σημειώθηκαν εκτεταμένα επεισόδια μεταξύ κατοίκων και δυνάμεων καταστολής). «Κυκλοφορούσαν φήμες, αλλά κανείς δεν μας έλεγε κάτι συγκεκριμένο. Δεν μας έγινε καμία πρόταση για αποζημίωση ή ανταλλαγή... Σαν να μην υπήρχαμε», λέει με πικρία. «Οταν έμαθα για την καταπάτηση της γης μου, έτρεξα εκεί. Οι δρόμοι ήταν κλειστοί και δεν με άφηναν να πλησιάσω», περιγράφει.

Ο κ. Γκίκας, αν και μόνιμος κάτοικος Νέας Μάκρης, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων, αφού «αυτός είναι ο τόπος των πάππων και των προπάππων μου, εδώ είναι οι τάφοι των γονιών μου - δεν θα τον αφήσω να μαραζώσει».

Η «ιστορική» πλέον 7η Ιουλίου έχει καταγραφεί ανεξίτηλα στη μνήμη και της κ. Σταυρούλας Δρακοπούλου, επίσης ιδιοκτήτριας οικοπέδου στο Γραμματικό. «Την ημέρα των γεγονότων, μεταξύ άλλων ξέσπασε φωτιά, οι αστυνομικές δυνάμεις δεν με άφηναν να προσεγγίσω για να διαπιστώσω αν το κτήμα μου κινδύνευε από τη φωτιά», σημειώνει στην «Κ». «Το κλίμα ήταν απαράδεκτο όχι μόνο λόγω των δακρυγόνων, αλλά και λόγω του επιπέδου των διαλόγων μεταξύ του νομάρχη, του εισαγγελέα και της υπεύθυνης εταιρείας». Η ανησυχία της κ. Δρακοπούλου, που είναι δασκάλα και μητέρα, για την εξέλιξη της υπόθεσης είναι μεγάλη. «Δεν με απασχολεί το αν θίγομαι οικονομικά από την εγκατάσταση του ΧΥΤΑ στο βουνό, με τρομάζει η λέξη και μόνο ΧΥΤΑ» λέει αποφασιστικά στην «Κ». «Οταν μάθαμε για τα σχέδια κατασκευής του ΧΥΤΑ, θελήσαμε να ενημερωθούμε για το τι εστί ΧΥΤΑ. Γρήγορα αντιληφθήκαμε ότι τα ΧΥΤΑ είναι μια παρωχημένη μέθοδος, που η Ε. Ε. έχει πλέον απορρίψει, η Ελλάδα, όμως, συνεχίζει να προωθεί». Οπως τονίζει η νεαρή μητέρα «δεν πρόκειται καν για διαχείριση απορριμμάτων, η τεχνολογία μας προσφέρει πλέον άλλα μέσα». Σε όσους επιχειρούν να παρουσιάσουν τους κατοίκους της Ανατολικής Αττικής ως τοπικιστές και γραφικούς, η κ. Δρακοπούλου απαντά: «Ερχονται με τις κάμερες και μας ρωτούν: «Θέλετε να φύγουν τα σκουπίδια από την πόρτα σας και να πάνε πού;». Η απάντησή μας είναι: «Δεν θέλουμε να πάνε πουθενά! Απαιτούμε να τα διαχειριστείτε!»».

Η απογοήτευση της κ. Δρακοπούλου είναι μεγάλη. «Εμείς δεν απορρίπτουμε μόνο, προτείνουμε κιόλας. Στη Νέα Μάκρη κάνουμε ανακύκλωση με επιτυχία. Οι πολίτες μπορούν να στηρίξουν νέες προσπάθειες, η πολιτεία όμως αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων...». Ολα τελικά είναι θέμα νοοτροπίας. «Εγκατέλειψα την Αθήνα, για να προσφέρω στα παιδιά μου ένα καλύτερο περιβάλλον, αλλά διαπίστωσα ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα στην Ελλάδα είναι λίγο πολύ ίδια παντού, γιατί ξεκινούν από μια κοινή στρεβλή αντίληψη για τη σχέση του ανθρώπου με τη Φύση» καταλήγει η κ. Δρακοπούλου.

Άρθρο της Ιωάννας Φωτιάδη, kathimerini.gr