Νεκτάριος Καλαντζής
(Πρόεδρος ΤΟ.ΣΥ.Ν Γέρακα)
«Η ειλικρίνεια που απουσιάζει από το κράτος»
Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα και το θάνατο ενός 15χρονου από τα πυρά ενός αστυνομικού, τη βία και τα επεισόδια που ακολούθησαν, οι νέοι άνθρωποι δηλώνουν παρών καταθέτοντας την άποψή τους με θάρρος, χωρίς πολιτικές παρωπίδες και πέρα από χρωματισμούς.
Η νεολαία του τόπου μας, και πιο συγκεκριμένα της ανατολικής Αττικής είναι ενεργή, σε δήμους που έχουν την μεγαλύτερη πληθυσμιακή αύξηση στην Ελλάδα και είναι έτοιμη να διαμορφώσει τις εξελίξεις στον τόπο της ακόμη και στο άμεσο μέλλον.
Είναι η νέα γενιά που κατηγορείται ότι εκπροσωπεί το κίνημα του facebook και του msn, είναι οι νέοι οι οποίοι, άλλοτε χαρακτηρίζονται ως η «γενιά του φραπέ» και άλλες φορές απαξιώνονται από τους πολιτικούς και τους εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης ως μικροί και ηλικιακά ανώριμοι για να διαχειριστούν ορισμένα θέματα που τους αφορούν, αντιμετωπίζοντας με αυτόν τον τρόπο έναν ιδιότυπο ηλικιακό ρατσισμό.
Η νέα γενιά στην περιοχή μας εκπροσωπείται από τα Τοπικά Συμβούλια Νέων της ανατολικής Αττικής, όπου είναι ο επίσημος θεσμικός φορέας της νεολαίας κάθε περιοχής και όταν χρειάζεται να διατυπώνουν τις απόψεις τους για θέματα που μας αφορούν, εκφράζονται σκληρά αλλά με ειλικρίνεια, η οποία απουσιάζει από το κράτος και την εξουσία.
Οι νέοι άνθρωποι είτε έχουν την ιδιότητα του φοιτητή είτε του εργαζόμενου των 700 ευρώ, θέλουν να διαμαρτυρηθούν, να φωνάξουν για αυτά που τους απασχολούν, αλλά δε βρίσκουν αντίκρισμα στην «κοινωνία των μεγάλων», που έχει ως επίκεντρο το ατομικό συμφέρον και όχι το κοινό καλό.
Υπάρχουν δήμοι που αδιαφορούν για τη νεολαία, η οποία θα αποτελέσει το αύριο της πόλης, αφού η εξουσία έχει δημιουργήσει αλαζονεία σε αυτούς. Βέβαια η λύση δεν είναι ούτε η βία, ούτε οι καταστροφές των περιουσιών του κάθε μικρομεσαίου καταστηματάρχη, ο οποίος μπορεί να επένδυσε τους κόπους μιας ζωής σε αυτό (φανταστείτε να γίνονταν αντίστοιχα επεισόδια επί της λεωφόρου Μαραθώνος).
Για να μη θρηνήσουμε αύριο πάλι άδικα έναν νέο άνθρωπο, θύμα του αδιάφορου και απρόσωπου κράτους, θα πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι στις δυσκολίες, τους νέους ανθρώπους, ό,τι δε τους σκοτώνει τους κάνει πιο δυνατούς, αρκεί σε αυτούς να τους δίνεται η δυνατότητα να ζήσουν… ελεύθερα.
Δέσποινα Γεωργίου
(Αντιπρόεδρος ΤΟ.ΣΥ.Ν. Νέας Μάκρης)
«Αν δεν καούμε εμείς, ποιος θα γίνει φως για τον κόσμο μας;»
Το Συμβούλιο Νεολαίας Νέας Μάκρης αφενός θα ήθελε να εκφράσει τη θλίψη και τον αποτροπιασμό του όχι μόνο για το θλιβερό περιστατικό της εν ψυχρώ δολοφονίας ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού αλλά και για όσα έκτροπα ακολούθησαν εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τη χώρα μας.
Τα γεγονότα οφείλουν να μας προβληματίσουν και να μας βγάλουν από την παθητικότητα που μας χαρακτηρίζει τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να πάψουμε να είμαστε πλέον ένοχοι ανοχής, να βγούμε από τον ευφησυχασμό μας και να δραστηριοποιηθούμε ενεργά. Ίσως μια σπίθα αντίδρασης να αποτελέσει τη φλόγα για μια επανάσταση. Όχι, όμως, επανάσταση ισοπέδωσης και κατεδάφισης αλλά επανάσταση ουσίας και συνείδησης. Γιατί όπως έλεγε και ο Τούρκος ποιητής Ναζίμ Χιχμέτ: «Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, τότε ποιος θα γίνει φως για τον κόσμο μας;» Ως νέα γενιά είναι καθήκον μας να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας. Άλλωστε είναι γνωστό πως κανείς δεν σώθηκε αν δεν προσπάθησε να σωθεί.
Γεώργιος Γιαννακάς
(Πρόεδρος ΤΟ.ΣΥ.Ν. Ραφήνας)
«Να αναλογιστούμε τι προκάλεσε την οργή»
Τρίτη ημέρα μετά το γεγονός που συγκλόνισε το πανελλήνιο και οι διαδηλώσεις συνεχίζονται. Λάθη δεκαετιών, εγκληματικά λάθη ετών, αδιαφορία όλων των φορέων και υπηρεσιών έμελε να τα πληρώσει ένας μαθητής το Σάββατο 6-12-08 στην περιοχή των Εξαρχείων στο κέντρο της Αθήνας.
Αρχικά, η τεταμένη επί χρόνια ατμόσφαιρα στην περιοχή αυτή με τις επιθέσεις των αναρχικών που ενεργούν όποτε θέλουν, όπως θέλουν, χωρίς να πληρώνουν, χωρίς να πτοούνται. Από την άλλη πλευρά, η αδικαιολόγητη, απερίσκεπτη εγκληματική ενέργεια του ειδικού φρουρού που χωρίς ψυχραιμία, όπως έπρεπε να έχει, αφαίρεσε τη ζωή ενός αθώου ανήλικου μαθητή χρησιμοποιώντας το περίστροφό του σε λάθος τόπο, χρόνο και στόχο. Από εκεί και πέρα τα πάντα καταλύθηκαν στον όνομα του άδικου χαμού ενός νέου παιδιού.
Η Αθήνα παραδόθηκε στην μανία των αναρχικών και επεκτάθηκε και σε άλλες πόλεις με αποτέλεσμα όχι τιμητικά για τη χώρα μας σχόλια. Οι εκδηλώσεις που σκοπό έχουν τη διαμαρτυρία των πολιτών για τον άδικο χαμό του εν λόγω μαθητή ουδεμία σχέση θα έπρεπε να έχουν με αυτά που αντικρίζουμε τρεις ημέρες τώρα. Όλοι καλούμαστε να αναλογιστούμε τί ήταν αυτό που προκάλεσε την τόση απροκάλυπτα οργισμένη συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων και πραγματικά τί πραγματικά στοχεύουν αυτές, που μόνο για τη δημοκρατικότητά τους δε χαρακτηρίζονται, ενέργειες. Η ζωή ενός ανθρώπου είναι το πολυτιμότερο αγαθό που δεν αποτιμάται με υλικά αγαθά.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ όλες τις εκδηλώσεις αγνώστων περιθωριακών στοιχείων-αναρχικών, που έχουν σκοπό να καταστρέψουν ιστορικά κτίρια σχολών και περιουσίες αθώων πολιτών, δημιουργώντας μία χαώδη κατάσταση, δίνοντας την εντύπωση τριτοκοσμικής χώρας. Η Ελλάδα μας δίδαξε πολιτισμό που πρέπει να τον σεβόμαστε και όχι με κάθε ευκαιρία να σπιλώνουμε την ιστορία μας-μία ιστορία αιώνων.
Παιδής Χρήστος
(Πρόεδρος ΤΟ.ΣΥ.Ν. Μαραθώνα)
«Σε λάθος ηλικία, σε λάθος μέρος»
Διπλός φόνος! Κατάχρηση εξουσίας από τον αστυνομικό εκμετάλλευση και βεβήλωση της μήνης του μικρού Αλέξανδρου.
Αν η ελληνική αστυνομία που είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια και την προστασία των πολιτών δολοφονεί εν ψυχρώ ένα παιδί μόλις 15 χρονών τότε τί μπορεί να συμβεί αν κάποιος βρεθεί ενώπιον ενός δολοφόνου;
Όλοι λένε ότι ο Αλέξανδρος βρέθηκε τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος. Ποιο είναι όμως το λάθος; Ζούμε σε μια κατ’ άλλα ελεύθερη και δημοκρατική χώρα στη οποία μπορεί ο καθένας να εκφράζει τη γνώμη του και να ζει τη ζωή του χωρίς περιορισμούς. Και όμως σε αυτή την χώρα χάνεται τόσο άδικα ένα παιδί πριν προλάβει να κάνει όνειρα για το μέλλον. Και το θρίλερ συνεχίζεται στους δρόμους από κάποιους επιτηδείους που εκμεταλλευόμενοι το τραγικό αυτό γεγονός λεηλατούν και καταστρέφουν τις περιουσίες πολιτών τους οποίους το κράτος για ακόμα μια φορά αδυνατεί να τους προστατέψει. Τελικά αποδεικνύεται ότι στην κοινωνία που ζούμε ο Αλέξανδρος βρέθηκε στη λάθος ηλικία στο λάθος μέρος. Όμως, στην Ελλάδα βρισκόμαστε, σε δέκα μέρες έχουμε Χριστούγεννα και όλα θα έχουν ξεχαστεί!
Άννα Καττή
(Πρόεδρος ΤΟ.ΣΥ.Ν. Αρτέμιδος)
«Ο καινούργιος δρόμος πιθανόν να είναι δύσκολος»
Ο λαός άρχισε να ξυπνά και να συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να βασιστεί σε πολιτικούς μεσσίες και ψεύτικες ιδεολογίες. Ο πολίτης αντιλήφθηκε πως όταν ο θρησκευτικός ή πολιτικός του Μεσσίας τον κοιτάει κατάματα, βλέπει αργύρια ή ένα σταυρό δίπλα στο όνομά του, αντίστοιχα.
Ήρθε η ώρα του κλασσικού ρεαλισμού που διδάσκει πως το διεθνές σύστημα και η κοινωνία είναι μια ζούγκλα και επιβιώνει ο πιο ισχυρός. Έτσι χάνεται η ιδέα της επαναστατικής μάζας και επικρατεί η λογική του προσωπικού συμφέροντος. Απαξιώθηκε η πολιτική, η θρησκεία και η ιδεολογία ως φορείς ευημερίας και άρχισε η αναζήτηση της ατομικής ευτυχίας.
O άνθρωπος συνεχίζει να πλανάται οικτρά καθώς είναι ένα αδύναμο ον που διακατέχεται από πάθη και το πιο ισχυρό και αληθές όλων είναι η ανασφάλεια. Θεωρεί πως η ευτυχία και η ευημερία θα έρθει με την κοινωνική καταξίωση η οποία βασίζεται στο χρήμα και την εξουσία. Καταλήγει, όμως, από εκεί που ξεκίνησε, στο ψέμα. Αντί να πλανάται από άλλους, φέρνει σε πλάνη τον ίδιο του τον εαυτό. Το να μας παραπλανούν άλλοι είναι θυματοποίηση.
Το να πέφτουμε όμως θύματα της δικής μας υποκρισίας επειδή δεν έχουμε το θάρρος να παλέψουμε για αυτά που θέλουμε και μας αξίζουν είναι ένα πιο βρώμικο παιχνίδι που παίζουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό. Αναλογιζόμενοι την κοινωνική εξέλιξη του ανθρώπου μέσα στους αιώνες της ιστορίας, μπορούμε να παρομοιάσουμε την ανθρωπότητα με ένα παιδί που ξεκίνησε αγνό, με όραμα και θέληση για το καλύτερο, που όμως αργότερα εξαπατήθηκε, σκλήρυνε και αντί να επιμείνει στα πιστεύω του, άρχισε να παίζει με τους βρώμικους όρους του παιχνιδιού οι οποίοι του δόθηκαν για να επιβιώσει.
Εμείς, όμως, είμαστε νέοι ακόμα και ευτυχώς έχουμε γνώση του διεφθαρμένου παρελθόντος. Στο χέρι μας είναι να μην εξελιχθούμε όπως οι άλλοι, να μη συμβιβαστούμε αλλά να παραμείνουμε πιστοί στα ιδανικά μας και να ανοίξουμε ένα δρόμο καινούργιο, διαφορετικό. Ο καινούργιος δρόμος πιθανόν να είναι δύσκολος και δεν γνωρίζουμε ακόμα που θα μας βγάλει αλλά σαν νέοι είμαστε εφοδιασμένοι με τόλμη και θέληση.
Ρωμανός Αντωνόπουλος
(Μέλος ΤΟ.ΣΥ.Ν. Παλλήνης)
«Το σύστημα πίσω από τη σφαίρα»
Η θηριωδία που συνέβη το ήρεμο μέχρι εκείνη την ώρα Σάββατόβραδο μας φέρνει όλους απέναντι σε μία ζοφερή πραγματικότητα. Ο «άτυχος» Αλέξης που έμελλε να φύγει έτσι άδικα από κοντά μας, λόγω κάποιων σφαιρών που «εκπυρσοκρότησαν», ήταν ο λόγος για να ξεχειλίσει το ποτήρι.
Στη συγκεκριμένη εγκληματική πράξη του κτηνώδους αυτού ειδικού φρουρού-δήμιου, απεικονίζεται ένα ολόκληρο σύστημα, ένα κράτος, το οποίο φέρεται απάνθρωπα στη νέα γενιά και προσπαθεί με κάθε μέσο να τη φιμώσει, «σκοτώνοντας» τις προσδοκίες της και χωρίς να της προβάλλει νέα ιδανικά.
Παρ’ όλα αυτά, η οργή που μας έχει κυριεύσει όλους δεν πρέπει να εκδηλώνεται με βανδαλισμούς και κινήσεις άμετρης βίας. Η κοινωνία πρέπει να επιδείξει ψυχραιμία όσο κι αν αυτό είναι δύσκολο. Το χάος δεν είναι η λύση. Δε θα φέρει πίσω τον Αλέξη.
Βαλήλη Χρυσάνθη
(Αντιπρόεδρος ΤΟ.ΣΥ.Ν. Γλυκών Νερών)
«Η αφορμή και όχι η αιτία»
Mε δεδομένη τη γενικότερη, κοινωνική κρίση που επικρατεί στην χώρα μας, φτώχια, ανέχεια, ανεργία, πολιτικά, οικονομικά σκάνδαλα και διαφθορά, συνειδητοποιώ ότι ο θάνατος του μικρού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν η αφορμή και όχι η αιτία.
Ήταν η σπίθα που άναψε το φυτίλι, για να ακολουθήσει έκρηξη όλης αυτής της συσσωρευμένης αγανάκτησης του κόσμου. Νιώθω απέραντη θλίψη και οργή για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός νέου παιδιού από αστυνομικό. Παρόλα αυτά ,οι ενέργειες που έχουν ξεσπάσει στην χώρα μας τις τελευταίες ημέρες δεν με βρίσκουν σύμφωνη όταν έχουν σαν αποτέλεσμα, εκατοντάδες σπασμένα και καμένα αυτοκίνητα, καταστήματα, βιβλιοθήκες, πανεπιστήμια, ιστορικούς χώρους και καμένες ελληνικές σημαίες.
Αναρωτιέμαι ποιοι είναι αυτοί που τέσσερις μέρες καίνε και σπάνε την Ελλάδα μας! Για ποιες αξίες και ποια ιδανικά καταστράφηκαν περιουσίες ανθρώπων και κόποι μιας ζωής; Γιατί δεν έκανε τίποτα η κυβέρνηση για να τους σταματήσει; Σέβομαι και υποστηρίζω κάθε ειρηνική διαδήλωση διαμαρτυρίας , καταδικάζω όμως όλα εκείνα τα άτομα, που κρυμμένοι μέσα στο πλήθος, πίσω από κουκούλες και κράνη, προφασιζόμενοι απονομή δικαιοσύνης, καταλύουν το κράτος και την κοινωνική ειρήνη. Εικόνες σαν αυτές των τελευταίων ημερών μόνο ντροπή και θλίψη με κάνουν να νιώθω.
Τα κείμενα αρθρογραφήθηκαν για λογαριασμό της εφημερίδας ''ΔΗΜΟΤΗΣ''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου